دلشوره
:sparkles:دلشوره هدایت شده است
:anger:دلشوره به شما هشدار می‌دهد تا به چیزی توجه کنید، اما تعبیر دقیق شما از آن چیز مبتنی بر ویژگی هایی است که از احساسات و افکار ناشی از دلشوره دریافته اید. اگر در کشوری باشید که زبانش را بلد نیستید و از کسی نشانی مکان مشخصی را بپرسید، ممکن است برای درک جزئیاتی که با اشاره های دست می کوشد به شما بفهماند به زحمت بیفتید. زبان احساس چنین است! علائم هشداردهنده ی دلشوره - نظیر لرزش، انقباض عضلانی، عرق کردن، سرگیجه یا تپش تند قلب - می‌توانند به شما کمک کنند، به شرطی که واکنشتان به آن‌ها مناسب باشد.
:hotsprings:مثلا، ممکن است صبح روزی که امتحان مهمی دارید دچار دلشوره بشوید. اما تنش عصبی ناشی از دلشوره تان می‌تواند کمکتان کند تا خاطرجمع شوید که هرچه را لازم دارید برداشته اید، چیزهایی نظیر ماشین حساب یا یادداشت‌هایتان.
دلشوره، با ایجاد بعضی احساسات و افکار ناخوشایند، شما را به شکلی کلی هدایت می‌کند؛ لیکن، مثل هر احساس دیگر، این با شماست که تشخیص بدهید چه می‌خواهد به شما بگوید.
:anger:دلشوره به شما هشدار می‌دهد تا به چیزی توجه کنید، اما تعبیر دقیق شما از آن چیز مبتنی بر ویژگی هایی است که از احساسات و افکار ناشی از دلشوره دریافته اید. اگر در کشوری باشید که زبانش را بلد نیستید و از کسی نشانی مکان مشخصی را بپرسید، ممکن است برای درک جزئیاتی که با اشاره های دست می کوشد به شما بفهماند به زحمت بیفتید. زبان احساس چنین است! علائم هشداردهنده ی دلشوره - نظیر لرزش، انقباض عضلانی، عرق کردن، سرگیجه یا تپش تند قلب - می‌توانند به شما کمک کنند، به شرطی که واکنشتان به آن‌ها مناسب باشد.
:hotsprings:مثلا، ممکن است صبح روزی که امتحان مهمی دارید دچار دلشوره بشوید. اما تنش عصبی ناشی از دلشوره تان می‌تواند کمکتان کند تا خاطرجمع شوید که هرچه را لازم دارید برداشته اید، چیزهایی نظیر ماشین حساب یا یادداشت‌هایتان.
دلشوره، با ایجاد بعضی احساسات و افکار ناخوشایند، شما را به شکلی کلی هدایت می‌کند؛ لیکن، مثل هر احساس دیگر، این با شماست که تشخیص بدهید چه می‌خواهد به شما بگوید.
#فتانه_محمدی
#مشاوره_فردی_زوج_خانواده
#مدرس_مهارتهای_زندگی
#کودک_نوجوان_بزرگسال
☀️
روزهای فرد ساعت 15 الی 18
77955526
#مشاوره_تلفنی(تماس از تلفن ثابت)
٩٠٩٩٠٧١٨٩٨
٩٠٩٢٣٠٥٩١٣
خشم پنهان
حمایتگری یا ترحم از روی خشم پنهان
:100: وقتی از شخصی حمایت می کنید و نقش ناجی او را ایفا می کنید، به احساس خود توجه کنید.
:large_blue_circle: آیا واقعا نسبت به او عشق و محبت می بینید یا خشم و نفرت و ترحم و دلسوزی را تجربه می کنید!؟
:red_circle: در بسیاری از مواقع، حمایتگری بیمار گونه، می تواند نوعی مکانیسم مقابله ای در برابر خشم و نفرتِ شما نسبت به طرف مقابل باشد، تا خود و او، این خشم و نفرت را نبینید.
:large_blue_circle: این خشم و نفرت از کجا سر منشا می گیرد!؟
بطور ناهشیار، پشت نقابی که خودمان هم باورمان نمی شود، با خود می گوییم:
:red_circle: از او بخاطر ضعف و حماقت و بیماری و بی مسوولیتی و غیره اش عصبانی ام پس حمایتش می کنم تا هم خشمم را نبیند و هم اینکه در موضِعی بالاتر از او قرار می گیرم و اجازه سر بلند کردن به او را نخواهم داد.
:black_circle: در واقع گاهی حمایت و توجه افراطی کردن در قالب نقش حامی، معلم، مُنجی و پلیس، مراقب، پرستار یا مصلح و نقاد و ... می تواند بسیار شیرین و کام روا بخش احساسات خودشیفتگی افراد باشد
.
:red_circle: بگذار فکر کند من خیلی مهربانم، خیلی دلسوز و مراقب و مادرانه یا پدرانه و توانمند و مقتدرم؛ پس هم احساس ارزشمندی خواهم کرد، هم او را کنترل کرده و سر جایش خواهم نشاند و هم به تحسین و تشکرش از من وادار خواهد شد تا بفهمد که به من محتاج است و از من ضعیف تر و نادان تر است و اگر من نباشم او نابود خواهد شد؛
:sparkle: زیرا اگر دانا و توانمند بود، به حمایتم نیازی نداشت!!
:eight_spoked_asterisk: اما بطور هشیار اینگونه خود را فریب داده و به خود می گوییم که او نیاز به کمکم دارد، انسان درمانده ای است، بیچاره است، دلم برایش می سوزد و من می توانم او را نجات دهم، پس حمایتش می کنم چون من خیلی مهربانم و از خود گذشته هستم.
بنابراین؛ حمایتگری افراطی در قالب توجه بیش از حد به طرف مقابل، در واقع نوعی تنبیه و تحقیر محترمانه طرف مقابل در لباس مبدل است.
وابسته کردن دیگری به خود، تحت عنوان حمایت و دلسوزی، علاوه بر سوخت رسانی به هسته های تشکیل دهنده ی خودشیفتگی، نوعی ریاست طلبی و کنترل گری منفعلانه است که خود را به شکل جامعه پذیر تری تغییر و استتار کرده است.
ما حمایت می کنیم تا سیطره حضور و دخالت و دخل تصرفمان در دیگری مشروعیت پیدا کند.
اکثر حمایتگران افراطی، مبتلا به طیفی از اختلالات سادومازوخیسم یا شخیصتی هستند و از همین طریق به کنترل قربانی خود مبادرت می کنند و از به استقلال رسیدن او ناخرسند و عصبانی می شوند.
حمایتگر مرضی، به دنبال گرفتن مدال المپیک ایثار و از خودگذشتگی است و به همین دلیل گاهی بسیار پر زرق و برق و نمایشی و پر هیاهو و توام با منت، اقدام به حمایت می کند.
در حمایت کنندگی سلامت، تلاش شما تنها در مسیر خودشکوفایی و توانمند سازی فرد صورت می پذیرد و هرگز برایش نقش کاسه ی داغ تر از آش را ایفا نخواهید کرد و بیشتر از خودش نگران او نیستید و یا از مستقل شدن طرف مقابلتان هراس و بد حالی را در درون خود تجربه نمی کنید.
ولی یک حمایت گر بیمار، دائما احساس دلسوزی و ترحم را با خود یدک خواهد کشید و تلاش می کند تا فرد مورد حمایتش، دائما در حال تجربه احساس وابستگی نا ایمن توام با احساس گناه باقی بماند.
:100: وقتی از شخصی حمایت می کنید و نقش ناجی او را ایفا می کنید، به احساس خود توجه کنید.
:large_blue_circle: آیا واقعا نسبت به او عشق و محبت می بینید یا خشم و نفرت و ترحم و دلسوزی را تجربه می کنید!؟
:red_circle: در بسیاری از مواقع، حمایتگری بیمار گونه، می تواند نوعی مکانیسم مقابله ای در برابر خشم و نفرتِ شما نسبت به طرف مقابل باشد، تا خود و او، این خشم و نفرت را نبینید.
:large_blue_circle: این خشم و نفرت از کجا سر منشا می گیرد!؟
بطور ناهشیار، پشت نقابی که خودمان هم باورمان نمی شود، با خود می گوییم:
:red_circle: از او بخاطر ضعف و حماقت و بیماری و بی مسوولیتی و غیره اش عصبانی ام پس حمایتش می کنم تا هم خشمم را نبیند و هم اینکه در موضِعی بالاتر از او قرار می گیرم و اجازه سر بلند کردن به او را نخواهم داد.
:black_circle: در واقع گاهی حمایت و توجه افراطی کردن در قالب نقش حامی، معلم، مُنجی و پلیس، مراقب، پرستار یا مصلح و نقاد و ... می تواند بسیار شیرین و کام روا بخش احساسات خودشیفتگی افراد باشد
.
:red_circle: بگذار فکر کند من خیلی مهربانم، خیلی دلسوز و مراقب و مادرانه یا پدرانه و توانمند و مقتدرم؛ پس هم احساس ارزشمندی خواهم کرد، هم او را کنترل کرده و سر جایش خواهم نشاند و هم به تحسین و تشکرش از من وادار خواهد شد تا بفهمد که به من محتاج است و از من ضعیف تر و نادان تر است و اگر من نباشم او نابود خواهد شد؛
:sparkle: زیرا اگر دانا و توانمند بود، به حمایتم نیازی نداشت!!
:eight_spoked_asterisk: اما بطور هشیار اینگونه خود را فریب داده و به خود می گوییم که او نیاز به کمکم دارد، انسان درمانده ای است، بیچاره است، دلم برایش می سوزد و من می توانم او را نجات دهم، پس حمایتش می کنم چون من خیلی مهربانم و از خود گذشته هستم.
بنابراین؛ حمایتگری افراطی در قالب توجه بیش از حد به طرف مقابل، در واقع نوعی تنبیه و تحقیر محترمانه طرف مقابل در لباس مبدل است.
وابسته کردن دیگری به خود، تحت عنوان حمایت و دلسوزی، علاوه بر سوخت رسانی به هسته های تشکیل دهنده ی خودشیفتگی، نوعی ریاست طلبی و کنترل گری منفعلانه است که خود را به شکل جامعه پذیر تری تغییر و استتار کرده است.
ما حمایت می کنیم تا سیطره حضور و دخالت و دخل تصرفمان در دیگری مشروعیت پیدا کند.
اکثر حمایتگران افراطی، مبتلا به طیفی از اختلالات سادومازوخیسم یا شخیصتی هستند و از همین طریق به کنترل قربانی خود مبادرت می کنند و از به استقلال رسیدن او ناخرسند و عصبانی می شوند.
حمایتگر مرضی، به دنبال گرفتن مدال المپیک ایثار و از خودگذشتگی است و به همین دلیل گاهی بسیار پر زرق و برق و نمایشی و پر هیاهو و توام با منت، اقدام به حمایت می کند.
در حمایت کنندگی سلامت، تلاش شما تنها در مسیر خودشکوفایی و توانمند سازی فرد صورت می پذیرد و هرگز برایش نقش کاسه ی داغ تر از آش را ایفا نخواهید کرد و بیشتر از خودش نگران او نیستید و یا از مستقل شدن طرف مقابلتان هراس و بد حالی را در درون خود تجربه نمی کنید.
ولی یک حمایت گر بیمار، دائما احساس دلسوزی و ترحم را با خود یدک خواهد کشید و تلاش می کند تا فرد مورد حمایتش، دائما در حال تجربه احساس وابستگی نا ایمن توام با احساس گناه باقی بماند.
#فتانه_محمدی
#مشاوره_فردی_زوج_خانواده
#مدرس_مهارتهای_زندگی
#کودک_نوجوان_بزرگسال
.
☀️☀️
روزهای فرد ساعت 15 الی 18
77955526
#مشاوره_تلفنی(تماس از تلفن ثابت)
٩٠٩٩٠٧١٨٩٨
٩٠٩٢٣٠٥٩١٣