مشاوره در زمینه های
خانواده-فردی-پیش از ازدواج
کودک و نوجوان، اعتماد به نفس
وسواس؛ اضطراب، استرس
اموزش مهارت های زندگی- همسرداری-فرزند پروری
آدرس: نارمک میدان هلال احمر به سمت هفت حوض_جنب دبستان توحید_پلاک۱۹ط۱
مرکز مشاوره آمین
ارتباط_موثر
ارتباط_موثر
مراحل مهم در تعیین مرزها در ارتباطات:
۱. خودآگاهی:
باید
ببیند مرزهایتان کجاها قوی و کجاها ضعیف هستند و کجاها اصلاً وجود ندارند.
چند مرز تازه برای خودتان بگذارید. چه کارهایی را دوست ندارید اطرافیان
تان در برخورد با شما انجام بدهند یا چه حرف‌هایی را بزنند؟
۲. آگاهی دهید:
دیگران
را درمورد رفتارها و حرفهای غیرقابل‌قبول شان مطلع کنید. به آنها کمک
کنید بفهمند چطور می‌توانند به مرزهای جدید شما احترام بگذارند. بدون مقصر
کردن کسی حرف‌هایتان را بزنید. مرزهایتان را به زبان بیاورید.
۳. درخواست کنید:
به دقت و با آرامش به هر فرد بگویید که دوست دارید چه بگویند یا چه کاری کنند. آنها را به احترام گذاشتن به خودتان متعهد کنید.
۴. پیگیری کنید:
پیشرفت
آنها در برخورد با خودتان را به اطلاع آنها برسانید. به یاد دادن و تشویق
آنها ادامه دهید. به آنهایی که به مرزهایتان احترام می‌گذارند، پاداش دهید.
۵. هشدار دهید:
به آنها درمورد عواقب احتمالی نادیده گرفتن مرزهایتان هشدار دهید.
۶. عواقب:
اگر آنچه انتظار داشتید انجام نشد، عواقب کار را اجرا کنید. عواقبی تعیین کنید که بر فرد مقابل اثر بیشتری داشته باشد تا خودتان.
۷. مرزهای_دیگران را محترم بشمارید.
به مرزهای دیگران تجاوز نکنید. مرزهای آنها را شناخته و به آنها احترام بگذارید.
مرکز مشاوره و خدمات روانشناختی آمین
تعیین وقت مشاوره : 77955526-021
مشاوره تلفنی:(تماس از تلفن ثابت):
تهران: 9092305913
شهرستان:9099071898
مشاوره ازدواج
اول: چرا می خواهی ازدواج کنی؟
(چه انگیزه ای باعث می شود شما بخواهید ازدواج کنید، آیا صرفا نیاز های روحی روانی، عاطفی یا حتی جنسی است یا واقعا از عمق وجود نسبت به زندگی زناشویی و مشترک احساس رغبت می کنید، چقدر ملاک ها و معیار های شما درست و همیشگی است، کمی بیشتر فکر کنید!)
دوم: چه کسانی مشوق شما برای ازدواج هستند؟
(چقدر از صمیم قلب و بدون در نظر گرفتن خانواده و یا اجتماع مایل به ازدواج هستید و تا چه اندازه محیط زندگی شما سبب این اتفاق شده است، مشوقان شما چه کسانی هستند و تا چه اندازه محیط، نیازها و یا دیگران سبب گرمی رابطه شما شده اند)
(دقیقا باید بدانید که بعد از ازدواج چه چیزهایی عایدتان می شود، هرگز فراموش نکنید که چیزهای باارزشی را هم از دست خواهید داد!)
چهارم: چقدر بعد از ازدواج ممکن است شخصیت شما تغییر کند؟
(همسر و شریک شما شخصیت فعلی شما را ملاک یک عمر زندگی خویش قرار داده است، اگر فکر می کنید که ممکن است در آینده شخصیت شما تغییر کند وهنوز ثبات شخصیتی ندارید پس باید بیشتر به این موضوع بپردازید!)
پنجم: چقدر احتمال می دهید شخصیت همسر شما بعد از ازدواج تغییر کند؟
(شناخت درست شما سبب بروز اتفاقات خوب می شود و شناخت ناقص یا بعضا اشتباه سبب بروز پشیمانی خصوصا در مقوله ازدواج! پس به این مساله بخوبی دقت کنید و در این موارد مشاوره ازدواج الزامی می باشد!)
ششم: آیا دوست دارید مادر یا پدر باشید؟
(چقدر آمادگی ازدواج را دارید، آیا می دانید تعهد یک مادر و یا یک پدر چیست؟ آیا با نحوه ایجاد کانون خانواده آشنایی دارید و راه های ساخت کانون خانواده خویش را می شناسید و در مسیر درست گام برمی دارید؟!)
(آیا می دانید که گاهی اوقات تکیه کردن به شخص خاصی میتواند بسیار شکننده و تخریب کننده باشد و گاهی سبب سازندگی و تشکیل یه خانواده پایدار و کامل شود، وابستگی شما به همسرتان از یک نظر خوب و نظر دیگر بد است، بسته به شخصیت شما در خانواده این مساله تعیین کننده است!)
هشتم: پدر و مادر شما چقدر در شکل گیری این رابطه موثر بوده اند؟
(حتما توجه داشته باشید که ازدواج اتصال دو خانواده به یکدیگر است و نه اتصال دو فرد پس الزاما باید میزان سازگاری دو خانواده، سطح فرهنگی و مذهبی دو خانواده نیز توسط مشاور سنجیده شود، از سوی دیگر پدر و مادر بعنوان نزدیک ترین افراد خانواده فعلی به شما نقش مهمی در تصمیمگیری شما دارند، پس اینکه پدر و مادر شما چقدر در شکل گیری این رابطه دخیل بوده اند هم می تواند خوب باشد و سبب اطمینان از تصمیم شما باشد و هم می تواند مساله غیرعقلانی باشد که صرفا با یک خواستگاری سنتی و حمایت والدین شماانجام گرفته است، که چنین ازدواجی می تواند خطرناک باشد و نیاز به انجام تست های مرتبط بهمراه مشاوره ازدواج دارد، از سوی دیگر تا چه اندازه قومیت ها مذهب ها و سنت های مشترک بین خانواده شما و همسرتان وجود دارد، عدم وجود این پیوندها در آینده سبب تشدید اختلاف شما خواهد شد.)
نهم: آیا فکر می کنید بقدر کافی همسرتان را می شناسید؟
( آیا در لحظات شادی، خشم ، ناراحتی و .... بقدر کافی در کنار همسر آینده تان بوده اید! و آیا بدرستی او را می شناسید!)
(افرادی هستند که میزان دوست داشتن همسرشان در قبل و بعد از ازدواج تغییر می کند، اگر چشم هایتان را ببندید و به قلبتان مراجعه کنید متوجه می شوید که این کلمات را تنها از روی عادت و یا بدلیل قرار گرفتن در این شرایط خاص بیان می کنید و آیا ممکن است زمانی که شرایط بعد از ازدواج تغییر می کند دیگر میلی به دوست داشتن همسر خود نداشته باشید و لذا با ازدواج در واقع دارید مشکلات جدیدی را در زندگیتان شروع می شود، پس قبل از اتخاذ هر تصیمیم مهمی به مراکز معتبر مورد تایید کانون مشاوران ایران مراجع کنید، ) برای اولین بار انجام تست های ازدواج در مراکز کانون انجام می گیرد و شما بطور دقیق با میزان تطابق معیارهایتان با همسرتان آشنا می شوید!
روزهای فرد ساعت 15 الی 18
انتخاب
در برخورد با هر شرایط نامطلوبی در زندگی پنج انتخاب داریم:
-کماکان قربانی شرایط بمانیم.
-شرایط را تغییر دهیم.
-نگاهمان را به شرایط تغییر دهیم.
-شرایط را بپذیریم.
- شرایط را متوقف کنیم.
مثلا اگر هنگامی با دوست یا همکارتان صحبت می کنید که دائما حرفهای نا امید کننده و منفی می زند و نه تنها از معاشرت با او لذت نمی برید بلکه تمام انرژیتان هم تخلیه می شود، می توانید:
- کماکان به آن روند ادامه دهید و اذیت شوید.
-صحبت کنید ولی موضوعش را تغییر دهید تا اذیتتان نکند.
- صحبت کنید ولی نگاهتان اینطور باشد که مثلا: دارم اجازه می دهم او انرژی اش را تخلیه کند. دارم کمکش می کنم.
-بپذیرید همین که هست. خودتان را اذیت نکنید و مانند یک ناظر بدون دخالت احساسات به حرفهایش گوش کنید.
- رابطه را قطع نمایید.
یادتان باشد هیچوقت مجبور نیستید کاری را انجام دهید و همیشه کاری که در لحظه می کنید در واقع انتخاب شما از یکی از این پنج انتخاب بوده است. همیشه انتخاب اقدامات و احساساتتان با شماست.
پس دقت کنید و بهترین انتخاب را داشته باشید.
#فتانه_محمدی
#مشاوره_فردی_زوج_خانواده
#مدرس_مهارتهای_زندگی
#کودک_نوجوان_بزرگسال
☀️
روزهای فرد ساعت 15 الی 18
77955526
#مشاوره_تلفنی(تماس از تلفن ثابت)
خشم پنهان
حمایتگری یا ترحم از روی خشم پنهان
:100: وقتی از شخصی حمایت می کنید و نقش ناجی او را ایفا می کنید، به احساس خود توجه کنید.
:large_blue_circle: آیا واقعا نسبت به او عشق و محبت می بینید یا خشم و نفرت و ترحم و دلسوزی را تجربه می کنید!؟
:red_circle: در بسیاری از مواقع، حمایتگری بیمار گونه، می تواند نوعی مکانیسم مقابله ای در برابر خشم و نفرتِ شما نسبت به طرف مقابل باشد، تا خود و او، این خشم و نفرت را نبینید.
:large_blue_circle: این خشم و نفرت از کجا سر منشا می گیرد!؟
بطور ناهشیار، پشت نقابی که خودمان هم باورمان نمی شود، با خود می گوییم:
:red_circle: از او بخاطر ضعف و حماقت و بیماری و بی مسوولیتی و غیره اش عصبانی ام پس حمایتش می کنم تا هم خشمم را نبیند و هم اینکه در موضِعی بالاتر از او قرار می گیرم و اجازه سر بلند کردن به او را نخواهم داد.
:black_circle: در واقع گاهی حمایت و توجه افراطی کردن در قالب نقش حامی، معلم، مُنجی و پلیس، مراقب، پرستار یا مصلح و نقاد و ... می تواند بسیار شیرین و کام روا بخش احساسات خودشیفتگی افراد باشد
.
:red_circle: بگذار فکر کند من خیلی مهربانم، خیلی دلسوز و مراقب و مادرانه یا پدرانه و توانمند و مقتدرم؛ پس هم احساس ارزشمندی خواهم کرد، هم او را کنترل کرده و سر جایش خواهم نشاند و هم به تحسین و تشکرش از من وادار خواهد شد تا بفهمد که به من محتاج است و از من ضعیف تر و نادان تر است و اگر من نباشم او نابود خواهد شد؛
:sparkle: زیرا اگر دانا و توانمند بود، به حمایتم نیازی نداشت!!
:eight_spoked_asterisk: اما بطور هشیار اینگونه خود را فریب داده و به خود می گوییم که او نیاز به کمکم دارد، انسان درمانده ای است، بیچاره است، دلم برایش می سوزد و من می توانم او را نجات دهم، پس حمایتش می کنم چون من خیلی مهربانم و از خود گذشته هستم.
بنابراین؛ حمایتگری افراطی در قالب توجه بیش از حد به طرف مقابل، در واقع نوعی تنبیه و تحقیر محترمانه طرف مقابل در لباس مبدل است.
وابسته کردن دیگری به خود، تحت عنوان حمایت و دلسوزی، علاوه بر سوخت رسانی به هسته های تشکیل دهنده ی خودشیفتگی، نوعی ریاست طلبی و کنترل گری منفعلانه است که خود را به شکل جامعه پذیر تری تغییر و استتار کرده است.
ما حمایت می کنیم تا سیطره حضور و دخالت و دخل تصرفمان در دیگری مشروعیت پیدا کند.
اکثر حمایتگران افراطی، مبتلا به طیفی از اختلالات سادومازوخیسم یا شخیصتی هستند و از همین طریق به کنترل قربانی خود مبادرت می کنند و از به استقلال رسیدن او ناخرسند و عصبانی می شوند.
حمایتگر مرضی، به دنبال گرفتن مدال المپیک ایثار و از خودگذشتگی است و به همین دلیل گاهی بسیار پر زرق و برق و نمایشی و پر هیاهو و توام با منت، اقدام به حمایت می کند.
در حمایت کنندگی سلامت، تلاش شما تنها در مسیر خودشکوفایی و توانمند سازی فرد صورت می پذیرد و هرگز برایش نقش کاسه ی داغ تر از آش را ایفا نخواهید کرد و بیشتر از خودش نگران او نیستید و یا از مستقل شدن طرف مقابلتان هراس و بد حالی را در درون خود تجربه نمی کنید.
ولی یک حمایت گر بیمار، دائما احساس دلسوزی و ترحم را با خود یدک خواهد کشید و تلاش می کند تا فرد مورد حمایتش، دائما در حال تجربه احساس وابستگی نا ایمن توام با احساس گناه باقی بماند.
:100: وقتی از شخصی حمایت می کنید و نقش ناجی او را ایفا می کنید، به احساس خود توجه کنید.
:large_blue_circle: آیا واقعا نسبت به او عشق و محبت می بینید یا خشم و نفرت و ترحم و دلسوزی را تجربه می کنید!؟
:red_circle: در بسیاری از مواقع، حمایتگری بیمار گونه، می تواند نوعی مکانیسم مقابله ای در برابر خشم و نفرتِ شما نسبت به طرف مقابل باشد، تا خود و او، این خشم و نفرت را نبینید.
:large_blue_circle: این خشم و نفرت از کجا سر منشا می گیرد!؟
بطور ناهشیار، پشت نقابی که خودمان هم باورمان نمی شود، با خود می گوییم:
:red_circle: از او بخاطر ضعف و حماقت و بیماری و بی مسوولیتی و غیره اش عصبانی ام پس حمایتش می کنم تا هم خشمم را نبیند و هم اینکه در موضِعی بالاتر از او قرار می گیرم و اجازه سر بلند کردن به او را نخواهم داد.
:black_circle: در واقع گاهی حمایت و توجه افراطی کردن در قالب نقش حامی، معلم، مُنجی و پلیس، مراقب، پرستار یا مصلح و نقاد و ... می تواند بسیار شیرین و کام روا بخش احساسات خودشیفتگی افراد باشد
.
:red_circle: بگذار فکر کند من خیلی مهربانم، خیلی دلسوز و مراقب و مادرانه یا پدرانه و توانمند و مقتدرم؛ پس هم احساس ارزشمندی خواهم کرد، هم او را کنترل کرده و سر جایش خواهم نشاند و هم به تحسین و تشکرش از من وادار خواهد شد تا بفهمد که به من محتاج است و از من ضعیف تر و نادان تر است و اگر من نباشم او نابود خواهد شد؛
:sparkle: زیرا اگر دانا و توانمند بود، به حمایتم نیازی نداشت!!
:eight_spoked_asterisk: اما بطور هشیار اینگونه خود را فریب داده و به خود می گوییم که او نیاز به کمکم دارد، انسان درمانده ای است، بیچاره است، دلم برایش می سوزد و من می توانم او را نجات دهم، پس حمایتش می کنم چون من خیلی مهربانم و از خود گذشته هستم.
بنابراین؛ حمایتگری افراطی در قالب توجه بیش از حد به طرف مقابل، در واقع نوعی تنبیه و تحقیر محترمانه طرف مقابل در لباس مبدل است.
وابسته کردن دیگری به خود، تحت عنوان حمایت و دلسوزی، علاوه بر سوخت رسانی به هسته های تشکیل دهنده ی خودشیفتگی، نوعی ریاست طلبی و کنترل گری منفعلانه است که خود را به شکل جامعه پذیر تری تغییر و استتار کرده است.
ما حمایت می کنیم تا سیطره حضور و دخالت و دخل تصرفمان در دیگری مشروعیت پیدا کند.
اکثر حمایتگران افراطی، مبتلا به طیفی از اختلالات سادومازوخیسم یا شخیصتی هستند و از همین طریق به کنترل قربانی خود مبادرت می کنند و از به استقلال رسیدن او ناخرسند و عصبانی می شوند.
حمایتگر مرضی، به دنبال گرفتن مدال المپیک ایثار و از خودگذشتگی است و به همین دلیل گاهی بسیار پر زرق و برق و نمایشی و پر هیاهو و توام با منت، اقدام به حمایت می کند.
در حمایت کنندگی سلامت، تلاش شما تنها در مسیر خودشکوفایی و توانمند سازی فرد صورت می پذیرد و هرگز برایش نقش کاسه ی داغ تر از آش را ایفا نخواهید کرد و بیشتر از خودش نگران او نیستید و یا از مستقل شدن طرف مقابلتان هراس و بد حالی را در درون خود تجربه نمی کنید.
ولی یک حمایت گر بیمار، دائما احساس دلسوزی و ترحم را با خود یدک خواهد کشید و تلاش می کند تا فرد مورد حمایتش، دائما در حال تجربه احساس وابستگی نا ایمن توام با احساس گناه باقی بماند.
#فتانه_محمدی
#مشاوره_فردی_زوج_خانواده
#مدرس_مهارتهای_زندگی
#کودک_نوجوان_بزرگسال
.
☀️☀️
روزهای فرد ساعت 15 الی 18
77955526
#مشاوره_تلفنی(تماس از تلفن ثابت)
٩٠٩٩٠٧١٨٩٨
٩٠٩٢٣٠٥٩١٣